ترجمه‌ی کتاب «قانون در پزشکی» به زبان لاتین که در آغاز سده‌ی دوازدهم میلادی انجام شد تا سال‌های پایانی سده‌ی شانزدهم میلادی هم‌چنان در میان پزشکان و دانشگاهیان خواهان بسیار داشت. با وجود این، تدریس آن در دانشگاه سوربن فرانسه در سال 1210 و 1215 به فرمان پاپ ممنوع شد. اما در سال 1244 سرپرست پزشکان دربار دانمارک کتاب قانون را به عنوان کتاب رسمی پزشکی تعیین کرد و در انگلستان نیز چنین شد. سپس در سال 1331 پاپ گریگوریس نهم فتوا داد که تدریس آثار ابن‌سینا مانعی ندارد. سرانجام، پاپ کلمنت پنجم در سال 1309 تدریس قانون را در دانشگاه مونپلیه در فرانسه مجاز دانست.
یک پزشک ایتالیایی به نام جنتیله (درگذشت 1348) شرحی بر ترجمه‌ی لاتین قانون نوشت و یک چاپ‌خانه‌دار ایتالیایی به نام پتروس ماوفر (1452-1494) کوشید تا شرح جنتیله بر کتاب سوم قانون را به چاپ برساند. اما در آن روزگار چاپ کتاب هزار صفحه‌ای به سرمایه‌ی فراوان نیاز داشت و کار پر دردسری بود. ماوفر از یک بازرگان آلمانی درخواست کرد که در این کار به او یاری رساند. آن بازرگان پذیرفت و ساخت و تراش دو دست حروف سیاه‌قلم آلمانی را به زرگری سفارش داد که این کار یک سال به درازا کشید. فرد کارکشته‌ای به عنوان ناظر چاپ و یکی از استادان دانشگاه به عنوان ویراستار برگزیده شد.
پس از سفارش کاغذ مرغوب که از پنبه‌ی خالص ساخته شده بود، کار چاپ در پایان ماه مه‌ی 1477 آغاز شد. روزانه با چهار دستگاه چاپ دستی، 8 صفحه از کتاب شرح لاتین قانون حروف‌چینی و در 600 صفحه تکثیر می‌شد. سرانجام، کار چاپ در یکم دسامبر 1477 به پاپان رسید. چاپ کردن 1026 صفحه در شش‌ماه برای آن روزگار کاری بود کارستان. به گفته‌ی کارشناسان تاریخ صنعت چاپ در سده‌ی پانزدهم میلادی مانندی برای این کار نمی‌توان پیدا کرد. ماوفر در سال‌های 1482-1484 شرح کامل جنتیله را به چاپ رساند.
